Parikiá
Beoordeling: Een bezoek van Páros kan natuurlijk niet zonder een rustige bezoek aan de oude stad van Parikiá. De kerk van Katapolianí is een oord van rust en bezinning en in de oude stad is het interessantste allicht dat je overal resten van het oude Páros tegenkomt. Verdient als beoordeling ***.
Tijd: Enkele uurtjes volstaan om Parikiá te verkennen...
Routebeschrijving door Parikiá:
Parikiá is een relatief klein stadje met 3000 inwoners, maar door de drukte van de haven, knooppunt van vele scheepslijnen, en door de vele duizenden toeristen krijgt Parikiá de allures van een grote stad. Het historisch centrum daarentegen is vrij klein.
Van bij de aankomst in de haven van Parikiá hebben we een mooi uitzicht op de hele stad, met links, uit het groen oprijzend, de koepel van de beroemde Ekatondapylianí-kerk.
Uitzicht op Parikiá bij aankomst met de boot.
De aankomende bezoeker wordt aan het eind van de aanlegkade van de boten verwelkomd door de typische windmolen, die de wacht houdt bij de haven.
De windmolen op het drukke kruispunt bij de haven.
Vanaf de windmolen lopen we links (met de rug naar zee) in de richting van het kerkje met de blauwe koepel, toegewijd aan Agios Nikólaos
Het kerkje van Agios Nikólaos.
Vóór het kerkje van Agios Nikólaos houden we rechts en zo steken we een groot, min of meer driehoekig plein over in de richting van de lange voorgevel van het belangrijkste monument van Parikiá, de kerk van Ekatondapylianí, samen met twee kerken in Thessaloníki één van de drie belangrijkste paleochristelijke kerken van Griekenland.
Volgens de legende zou deze kerk gesticht zijn door Helena, de moeder van keizer Constantijn de Grote (4de eeuw n.Chr.), en uitgebreid onder keizer Iustinianus (6de eeuw n.Chr.), door een leerling van de bouwmeester van de Agia Sofía. De naam "Ekatondapylianí" of "met de 100 deuren" duikt voor het eerst op in 1606 en zou verwijzen naar de legende dat de kerk 99 deuren telt en dat na de vondst van de 100ste deur Constantinopel zal heroverd worden...
De andere naam "Katapolianí" is evenwel volkser en ook ouder - ze verschijnt voor het eerst in 1562 en betekent "onder de stad", verwijzend naar het feit dat deze kerk naast de antieke stad Páros werd gebouwd.
De buitengevel van de Katapolianí-kerk.
Vanaf de mooie binnenkoer heeft men een schitterend zicht op de gevel van de narthex, de voorhal van de kerk.
De voorgevel van de eigenlijke kerk.
Het grondplan van de eigenlijke kerk, die toegewijd is aan de "Kímisis tis Theotókou" (Maria Hemelvaart), is dat van een Byzantijns kruis. Binnenin hangt o.a. een mooie icoon van Maria, volgens de legende van de hand van de evangelist Lucas.
De icoon van de Heilige Maagd.
Naast de kerk is er een prachtig baptisterium of doopkerk, die teruggaat tot de 4de eeuw. Opvallend is de kruisvormige doopvont van marmer.
De mooie doopkapel.
Na ons bezoek aan de Katapolianí kunnen we links naar het Archeologisch Museum gaan (wegwijzer). Hier bevinden zich mooie vondsten van Páros en Antíparos, waaronder het "Marmor Parium" of "Kroniek van Páros", een grote inscriptie die 1318 jaar van de Griekse geschiedenis beschrijft, vanaf de eerste koning van Attica (1582 v.Chr.). Een deel van dit monument bevind zich in een museum in Oxford.
Daarna keren we terug en nemen rechtover de aangename winkelstraat Odós Mantoos Mavrogénous. Voorbij het brugje - met een mooi terrasje! - begint schuin rechts de Odós Lochágou Grávari. Aan het eind gaan we links in de Odós Ant. Lochágou en zo gaan we altijd ongeveer rechtdoor (Gravári) en daarna rechts (Patéli), tot we aan de waterkant komen.
Slenterend door de straatjes van Parikiá.
Een schitterend hergebruik van een oud stuk zuil...
Zo komen we eerst langs enkele mooie herenhuizen en een prachtige fontein van de 18de eeuw.
Een marmeren fontein in de Odós Lochágou Grávari.
Even verder komen we voorbij de kerk van de Panagía Septemvrianí met een buste van Maria uit 1592. Nadat we links gegaan zijn, in de agorá of marktstraat (Odós Ant. Lochágou), zien we o.a. de prachtige Náos Taxiárchoon of kerk van de Taxiárches of Aartsengelen. Zo lopen we eigenlijk onder het kástro door.
We kunnen via een straatje rechts naar het kástro klimmen ofwel lopen we eerst verder tot aan de waterkant, waar we rechts gaan tot we rechts een toegangsweg tot het kástro (wegwijzer "Frankish castle") zien. Zo komen we in de oude stad, met bovenop het kástro het heel mooie kerkje van Agios Konstantínos, met ook een heel mooie ikonostási.
Het kerkje van Agios Konstantínos bovenop het kástro.
Panorama over de oude stad van op zee.
Verder over de hoogte van het kástro wandelend, zien we hier en daar resten van de oude tempelmuren, maar de indrukwekkendste rest is wel de prachtige, oude muur van het "Frankisch Kasteel": het kasteel dateert uit de 13de eeuw en werd o.a. met resten van de tempel van Demeter gebouwd.
Resten van oude tempelmuren...
Het "Frankisch Kasteel".
Vanaf het kástro kun je via ongeveer dezelfde weg terugslenteren, maar je kunt ook weer naar de waterkant afdalen en daar nog eerst wat verder naar links wandelen, tot bij het jachthaventje, aan de voet van de rotsen bekroond door 2 windmolens.
Het jachthaventje van Parikiá.
Daarna kun je, eventueel genietend van een zonsondergang, langs het water terugwandelen tot aan de molen, ons vertrekpunt.
Een zonsondergang in Parikiá.