Beoordeling: Dit is een vrij korte wandeling die ons even kennis laat maken met het echte binnenland van Páros. Verdient als beoordeling **.
[Bijgewerkt door Raymond op 4 mei 2010.]

Tijd: De effectieve wandeltijd (EWT) naar het klooster bedraagt een kleine 90 minuten en voor de terugweg rekenen we iets minder, een totale EWT van 2u45 dus. Wij wandelden van half twee tot half zes, een totale wandeltijd (TWT) van vier uur. 

Routebeschrijving: (0u00) Vanaf de windmolen in de haven van Parikiá loopt een weg helemaal langs de baai naar het westen (naar rechts als je met je rug naar de haven staat); zo kun je langs de vele restaurants en bars wandelen, tot je uiteindelijk aan de rots zou komen met eerst 1 en verder 2 windmolens en met de hotels Pandrossos en verder Nikólas - prachtig gelegen!
Halfweg is er een toegangsweg tot het kástro (wegwijzer "Frankish castle") en de oude stad, met bovenop het kástro het heel mooie kerkje van Agios Konstantínos, met ook een heel mooie ikonostási.

Het kerkje van Agios Konstantínos bovenop het kástro.

Het eigenlijke begin van de wandeling ligt bij de grote kerk met de dubbele torens en de blauwe koepels en je kunt de kustweg dus tot daar volgen, maar veel beter is het natuurlijk eerst het kástro te beklimmen en  van daar af te dalen, via de toren waarin de oude bouwelementen van een oude tempel opvallen, om dan westwaarts te draaien en zigzaggend door de oude stad te lopen - zonder te ver van de zee weg te gaan. Zo kom je ook bij de grote kerk aan, die de mitrópoli is.

(0u10) Op het plein voor de kerk nemen we de weg, niet direct rechts van de kerk, maar uiterst rechts, en dus links van de Kialoa-bar en de lotto-winkel; we gaan landinwaarts via een lange, slingerende betonstraat, die na 5 minuten de rondweg oversteekt naast een brug, en rechtdoor verder gaat.

(0u15) Bij het eerste kruispunt, al na 15 m, gaan we op een bredere straat rechts; we laten twee straatjes rechts en bij het volgende gaan we links, links van een muur en een blauw houten hek. Zo slingert de weg tussen villa's, tot we na 7 minuten voor een grote villa komen, met palmbomen en een pergola met een trap aan de buitenkant, waar de weg splitst. Hier nemen we het smaller betonwegje links van het groene scherm dat de villa afschermt en we volgen het 5 minuten zonder in de vallei af te dalen - we houden dus telkens rechts bij een splitsing. Bij een heel bescheiden kapel met plat dak wordt het wegje een smaller grindwegje, dat na nog eens 2 minuten op een betonwegje uitkomt.

(0u30) We volgen het naar links naar beneden en na 100 m nemen het betonwegje rechts, bij een sportveld dat links ligt. Enkele minuten later wordt het beton bij de laatste grote villa grind en na nog 2 minuten klimmen komen we onder een elektriciteitsleiding, met links en rechts enkele vervallen gebouwtjes.

(0u35) Na 1 minuut buigt de grindweg links en hier begint rechtdoor eindelijk het echte oude pad, dat tegen de flank van de heuvel op klimt: rechtdoor is er een vrij brede rotsachtige weg (rode stip), het pad tussen muren rechts ervan is overgroeid en loopt dood door deze weg. Na 1 minuut blijven we natuurlijk rechtdoor gaan en zo klimmen we 10 minuten, tot we naast een andere elektriciteitsleiding komen. Het pad begint nu af te dalen tot we 5 minuten daarna helemaal in de vallei komen. 

(0u51) Op een steen zien we een rode stip, maar eerst moeten we in de valleibedding verder over rotsblokken klauteren en blijven we zo onder de elektriciteitslijn. Soms vinden we een stukje pad rechts, daarna zien we een tweede stip, daarna komt er een stukje pad links en zo komen we ongeveer 6 moeilijke minuten bij een soort pompstation of elektriciteitscabine, gebouwd in grijze stenen.

Klauterend in de rotsachtige bedding.

(0u55) Hier is het opletten: VOOR deze cabine gaan we rechts uit de bedding en zo vinden we, vlak naast een zware elektriciteitspaal (rode stip), een duidelijk, smal pad dat gauw breder wordt. Nu volgt een mooi eind, tussen bloeiende brem (23 mei 2007), terwijl we lopen naast een diepe kloof. Enkele minuten verder komen we tussen de twee hellingen van het valleitje, maar we blijven wel op de linkerhelling. Overal waar we kijken zien we nu mooie olijfbomen en bloeiende brem!

Het pad naar de Panagía Thapsanoón, in de lente tussen de bloeiende brem.

Na 7 mooie minuten gaat het pad links van een afsluiting in betonijzer en wordt het smaller (rode stip). Het blijft stijgen en achter ons zien we weer een hoekje van de zee. 
Weer 4 minuten verder komt het monopáti tussen muren; het is nu ook een eindje sterk overgroeid en wat verder zijn er ook enkele verzakkingen. Er ligt ook puin op het pad van een nieuwe aardeweg boven het pad: we blijven op het pad en na enkele minuten zien we aan de overkant de kapel van Péra Panagía en nu duiken ook de toppen van de kantelen van de Panagía Thapsanoón op!

De Péra Panagía en het pad dat ernaast loopt.

(1u15) Even verder komt het pad in de bedding terecht en - let op - we steken die links houdend over in de richting van het kerkje en het huis ernaast.

We gaan dus NIET verder in de bedding op de trap naar het gehucht op de rechterflank van de vallei te nemen. We gaan over de bedding ook NIET rechts - er is daar wel een pad naar het klooster toe, maar het is heel sterk overgroeid.]

We gaan dus links omhoog tussen muren in de richting van het huis. We passeren ernaast en gaan nog 2 minuten omhoog, tot we na twee versperringen op een wegje komen. We gaan rechts en vervolgen zo'n 4-5 minuten op het grindwegje, tot we weer een hekken moeten openen. Er volgt dan nog 4 minuten een betonwegje, tot we links van het grote klooster uitkomen. Bijna rechtover, bij de linkerhoek van de muur rond het klooster, begint het vervolg van onze wandeling, maar eerst gaan we even rechts tot voor het klooster. (1u28)

[De grindweg rechts die langs het klooster loopt gaat in een enorme boog door het binnenland van Páros tot in Léfkes! De grindweg links (rechts van de grote elektriciteitspaal) keert terug naar Parikiá.]

Het enorme, suikerachtige gebouw dateert pas van 1939 en is een vrouwenklooster, waar alleen vrouwen die "goed" gekleed zijn binnen mogen.
We hebben hier ook een mooi uitzicht over de kust van Páros, met links Náxos en rechts Ios.

Het klooster van Panagía Thapsanoón.

(1u28) Voor de terugkeer volgen we dezelfde weg. We  lopen dus langs de kloostermuur terug en dan verder tot de grindweg splitst, bij een grote elektriciteitspaal. We gaan links, maar direct is er weer links een betonnen pad, dat tussen muurtjes naar beneden loopt, recht in de richting van de verre baai van Parikiá.
Na 4 minuten eindigt het beton en moeten we door een metalen hek, door het aan de rechterkant los te maken. Ons pad loopt nu nog 4-5 minuten verder tot boven de Péra Panagía. We gaan bij enkele ruïnes links naar beneden, we moeten weer een hekken openen en dan nemen we het smalle pad naar beneden, links van het tweede hekken. Even later komen we langs het huis en de kapel - eigenaardig genoeg moeten we over een muurtje klauteren om bij de kapel te komen.
We lopen verder naar beneden en komen zo op de bodem van de bedding. Beneden moeten we even over een takkenbarrière en is het pad overgroeid, maar op de andere oever gaan we rechts en wordt het pad gauw beter.

(1u39) Verder gaand krijgen we weer een mooi zicht op de Péra Panagía.

De Péra Panagía.

Er volgen nu wel enkele verzakkingen en wat verder is het pad overgroeid, maar 4-5 minuten verder wordt het monopáti duidelijk breder en loopt het afdalend tussen brem en olijfbomen. Wat verder wordt het nog breder en kort daarop gaan we natuurlijk rechtdoor. Weer 2 minuten verder wordt het pad weer smaller en steniger en in totaal 14 minuten na ons vertrek in de bedding beneden Péra Panagía komen we in de stenige bedding van de rivier terecht, naast het pompstation.

(1u53) We klauteren naar links in de bedding, vinden rechts soms een eindje pad, komen weer in de bedding terecht en volgen dan weer een eindje pad aan de linkerkant. We gaan weer in de bedding verder, maar vinden ten slotte, na 6 minuten, weer een echt wegje.

(1u59) We stijgen enkele minuten boven de vallei uit en daarna volgt een gestage afdaling van wel een kwartier, eerst met zicht op zee, dan op Parikiá.

De afdaling naar Parikiá.

Tegen het eind wordt het wegje weer rotsachtiger, dan weer grind. Zo komen we 17 minuten na de vallei bij het eerste huis op beton uit.

(2u16) Ongeveer 3 minuten verder komen we voor het sportveld uit op het dwarswegje, waar we een goede minuut naar links gaan, waarna we weer de grindweg rechts nemen.

(2u20) Na enkele minuten komen we op beton en nu gaan we natuurlijk altijd rechtdoor, ongeveer 15-16 minuten tot bij de rondweg van Parikiá. Daarna volgen we de slingerende straat nog zo'n 5 minuten tot bij de mitrópoli, herkenbaar aan de blauwe koepels en de dubbele torens.

(2u43) Het centrum van Parikiá ligt rechts.